Christopher Blok – “Compassie”
Vanaf 22 november 1912
hijsen we hier samen zeilen,
stappen we samen aan boord van de
boodschap die ons een ervaring rijker.
Samen houden we een oogje in het zeil,
en zetten we alle zeilen bij
tot we de wind in de zeilen hebben
en het gaat zoals het reilt en zeilt.
Hier staan de getijden op onze klokken
en volgen we de hersengolven van de wind.
Vaardigheden trotseren de gevaren
als een storm met het schip
om te aanvaarden
wat er achter de horizon ligt.
Onze historie is
gevormd in hoogtij dagen
waaraan wij nu voorbij varen
van lands- europees- en wereldkampioen
schappen, tot de olympische medailles
In onze bron z’n vermelding werd
het goud verzilverd voor prijzenkasten.
Maar we schreeuwen niets van de daken
maar van de masten
Wij winnen en verliezen samen
in alle klasse.
Aye Kapitein, met de beste stuurlui
aan wal vind je ons op het water!
We raakten in Rotterdam verzeild
en verenigen wat niet is verwaterd.
Wanneer we aan dek stappen
is het hek van de dam,
en vertellen wij verhalen?
Dan is het zeil uit de mast
en verplaatsen we ons moederschip
zonder een staand zeil.
Hier zeggen we elkaar gedag
met een vaarwel
maar vaar wel veilig en
kom voor de Kerst weer terug naar de kade
waar we samen eten aan de ‘Kralingse Plaslaan’.
En praten in het kader van
dat iedereen hier zich op het water pas
echt rechtlijnig voelt als waterpas.
Zodat wanneer onze zeilboten en kerstbomen
worden op- en afgetuigd
en wij hier op het rijksmonument stranden
nadat land in zicht is en dat land is thuis,
wij hier met elkaar in zee gaan
en rivieren hoe de ontknoping
zodat we vanaf de steigers
alleen maar stijgen met de stroming
tot we in het kielzog van de reis
met elkaar verankerd zijn
en ik jouw kompas zie,
omdat we hier met compassie zijn!