Twee weken na zijn 95ste verjaardag is ons oudste lid en Lid van Verdienste Roel Veldhuizen overleden.
Roel werd geboren op 7 juli 1923 als oudste zoon van een gezin van vier. Zijn hele leven heeft hij aan de Jericholaan gewoond, vlakbij de RZV waar zijn vader een Regenboog had. Zeilen zat de familie van jongs af aan in het bloed. Vader Henk had later, in 1936 de in Kralingen welbekende ‘Sextet’ gekocht, een ijzeren Boeier uit 1900 of 1901.
Het meest kenmerkende van Roel was zijn hulpvaardigheid. Hij stond altijd voor je klaar. Zo heeft hij veel betekend voor de RZV: samen met Hein creeërde hij een afspuitplaats voor boten, knipte de heg (vroeger), hielp met het bouwen van nieuwe steigers (samen met Léon en Marijn), schilderde met zijn broer Henk het hele plafond van de clubzaal en van het balkon en zo kunnen we nog even doorgaan. Door zijn grote betrokkenheid en uitzonderlijke behulpzaamheid is aan Roel het predicaat “Lid van Verdienste” toegekend.
Toen de pachters Ria en Ger vertrokken van de RZV, voelde Roel zich niet meer zo thuis op de RZV en vertrok naar de WSVR waar hij zich op eenzelfde manier verdienstelijk maakte en ook daar Lid van Verdienste werd. Tot zeer kort voor zijn dood ging Roel elke ochtend naar de WSVR om koffie te zetten ‘voor die oude mannen want dat kunnen ze niet’.
Lid van de RZV is hij altijd gebleven.
Behalve heel hulpvaardig was Roel ook uitermate sportief. Hij schaatste veel, o.a. tweemaal de Elfstedentocht en zeilde zijn leven lang, eerst in zijn eigen Valk, later in de kleine Victoire. Maar vooral was hij te zien als vaste bemanning, het meest bij Hein de Goederen in de Regenboog 17, waarmee hij in Alkmaar Nederlands kampioen werd. Toen Hugo Maarleveld in 2007 geen bemanning had voor de Kaagweek en Roel meenam als bemanning, won hij deze met Roel (84 jaar) in de trapeze!
Hij was een bekende verschijning in Kralingen met aan zijn fiets vaak een emmer heet water en een ladder over zijn schouder, onderweg elk los blikje, stuk plastic of ander zwerfvuil op te pikken en dat op de juiste plaats te deponeren.
Het is jammer dat hij zo doof is geworden, dat was een erge handicap. Gelukkig heeft zijn geheugen hem nooit in de steek gelaten en hield hij steeds belangstelling voor alles wat er om hem heen gebeurde.
Wij zullen ons Roel herinneren als een monument van zijn tijd.
Namens het bestuur,
Astrid Eppink en Han de Goederen